Marianne
In mijn leven heb ik erg geworsteld met mijn hooggevoeligheid. Ik weet dat ik naar de aarde kwam om liefde te brengen.
Maar het gemis van liefde in de zin van een knuffel, een aai over de bol heb ik zo gemist. Evenals erkenning, respect, gehoord of gezien worden.
Achteraf ontdekte ik dat ik al dit eerst voor mezelf moest leren want ik ben geboren in een wereld die al bestond.
Ik werd geboren in een systeem.
Een systeem van angst, voldoen, niet goed genoeg zijn, minderwaardig voelen en bovenal “geld en macht”.
Door niet te ontvangen waar ik zo’n behoefte aan had raakte ik mezelf kwijt.
De levenslessen die ik te leren had waren er, maar hoe ik ermee om moest gaan was een taal die ik niet begreep.
Ik ging voldoen, gaf mijzelf weg, vluchtte in alcohol, nog meer werken en dat alles om erkenning.
Iemand die tegen mij zou zeggen “goh, meid wat werk je toch hard en veel” want dat gaf mij het gevoel dat ik erkend werd.
Ik wou perfectie nastreven zodat mensen zouden zeggen “goh meid jij doet meer dan genoeg en je bent goed genoeg”
Ik klaagde steen en been over alles wat mijn ouders mij niet gegeven hadden, uitte mijn boosheid en dat allemaal om het gemis van die knuffel en erkenning.
Maar al zouden mensen mij alles zeggen wat ik graag wou horen, ik hoorde ze niet. Daar was ik in de eerste instantie veel te druk voor en het zou toch niet binnenkomen.
Het was aan mij om mezelf goed genoeg te vinden, mijn hooggevoeligheid te herontdekken en deze kennis te omarmen.
Het was aan mij om mijzelf een knuffel en de aandacht te geven.
Ik sta in mijn licht en vertrouw en geloof in mezelf.
Toen ik zag dat ik geworden was wie mijn ouders waren besefte ik dat ik gewoon de familielijn voortzette in pijn, verdriet en onmacht en dat was de ommekeer het heel anders te doen.
In alles wat ik ben gaan doen aan opleidingen, zielsreizen, ontdekkingen ben ik dichter en dichter bij mezelf gekomen.
Er is geen stoppen meer aan, elke dag ben ik er mee bezig, sta ermee op en ga ermee naar bed.
Het heeft mij zelfliefde, zelfvertrouwen, zelfkennis en alles gebracht waar ik nooit van had gedacht dat ik zover kon komen.
Ik ben nu zover dat ik “weet” maar niet alles kan benoemen, een mooie verbinding heb met het universum en daar heel veel informatie uit krijg.
Ik sta in mijn licht en vertrouw en geloof in mezelf.
Dat maakt mij zo ontzettend dankbaar.
Om daar te komen heb je je ouders compleet te omarmen, jezelf te vergeven, door donkere stukken heen te gaan en ik kan er boeken vol over schrijven.
Dat wat ik ontdekt heb en geleerd heb is wat ik mensen zo ontzettend graag wil laten ervaren en help met alle liefde de mensen hun eigen liefde te vinden.
Dat is mijn doel hier op aarde!